OSA POSPOLITA

 
Długość ciała osy pospolitej wynosi 10–20 mm. Owad ten ma charakterystyczne czarno-żółte ubarwienie. Osa pospolita posiada aparat gębowy gryzący, zaopatrzone w bardzo silne żuwaczki. Odwłok jest masywny i wyraźny, a na jego końcu znajduje się żądło z gruczołem jadowym. Zakończenie nóg pazurkami umożliwia chodzenie po wszelkiego rodzaju powierzchniach. Pozwala również na przytrzymanie swojej ofiary. Rozdrażniona osa atakuje żądłem, niekiedy próbuje też gryźć żuwaczkami. Krąży nad osobnikiem, atakuje, a jeśli uda jej się usiąść chodzi po ciele szukając szpar w odzieży i żądli, jest to zachowanie niespotykane u innych żądłówek. Stąd potrzeba niezwykle szczelnych ubrań w pracach nad osami. Pszczoły bowiem tylko uderzają w napastnika i po uderzeniu odlatują. W wypadku rozdrażnienia kolonii najlepiej w spokoju oddalić się na bezpieczną odległość od gniazda (u szerszeni wynosi ona ok. 1-2 m) nie wykonując żadnych niepotrzebnych, agresywnych ruchów. Właśnie nerwowe odganianie się od nadlatując os jest najczęstszym powodem użądleń.
Uczulenie na jad osy występuje wbrew pozorom bardzo często. Aby zacząć mówić o alergii, trzeba poznać skład jadu. Jad osy składa się z białek o charakterze enzymów oraz peptydów. Na niektóre reaguje większość uczulonych, a na inne tylko niewielki procent. Jad osy oraz pszczoły mają bardzo zbliżony do siebie skład. Melityna występuje jedynie u pszczół, ale antygen 5 spotkamy tylko w jadzie os. Jeśli mamy uczulenie na jad pszczeli bardzo możliwe, że z osami będzie podobnie. 
Osa pospolita żyje zgodnie z porami roku. Na wiosnę królowa wybudza się ze snu i zaczyna poszukiwać dobrego miejsca na budowę gniazda. Te z kolei często powstają na poddaszach, drzewach, krzewach, a nawet pod ziemią.