SZERSZEŃ EUROPEJSKI

 
Owad pospolity na terenie całej Polski. Jest największym przedstawicielem z rodziny osowatych w Europie. Długość ciała królowej 25–35 mm, samca 21–23 mm, a robotnicy 17–24 mm. Ubarwienie zmienne, zależne od regionu występowania. Forma typowa dla obszaru Polski ma tułów czarny w rude plamy, odwłok żółty w czarne pasy. Głowa szerszenia zaopatrzona jest w silne żuwaczki, z dobrze widocznym żółtym rysunkiem. Samce nie posiadają żądła.
Ze względu na coraz mniejszą ilość naturalnych siedlisk, szerszeń jest powszechnie spotykany w okolicach zabudowań gospodarczych, mieszkalnych człowieka gdzie wykorzystuje istniejące elementy konstrukcyjne, przestrzenie za drewnianymi ogrodzeniami, na tarasach i na balkonach.
Szerszenie są owadami jadowitymi. Za jednym użądleniem szerszeń wstrzykuje ok. 0,2mg jadu. Dawka śmiertelna dla człowieka , to ok.10-90mg na kilogram masy ciała, co przy wadze ok.70kg daje ponad 3000 użądleń. Jad szerszeni europejskich jest porównywalny z jadem pszczół i os, zawiera jednak nieznacznie większą dawkę toksyn. Szerszenie nie są groźniejsze od mniejszych os, a doniesienia o kilku użądleniach zabijających dorosłych ludzi są zazwyczaj nieprawdziwe (jeżeli nie występuje reakcja alergiczna). Użądlenie szerszenia jest boleśniejsze od użądleń pszczół czy os z powodu większego i głębiej penetrującego żądła oraz około 5% zawartości acetylocholiny w jadzie, powodującej silne pieczenie rany. Użądlenie przez szerszenia wywołuje w miejscu wprowadzenia jadu dotkliwy ból, zaczerwienienie i obrzęk, a u osób uczulonych na jad owadów błonkoskrzydłych może wywołać wstrząs anafilaktyczny.
Zapłodnione na jesieni samice które przezimowały, wczesną wiosną zakładają gniazdo, budując je ze śliny i cząsteczek próchniejącego drewna - tworząc w ten sposób masę papierową, jako budulec. Następnie składają jaja w pierwsze zbudowane komórki plastra. Z jaj wylęgają się larwy które samica (matka) karmi sokami roślin i owadów, a po ich dorośnięciu stają się robotnicami pilnującymi gniazda, dbając o jego rozbudowę jak również o dokarmianie pozostałych larw. Ostatnie przepoczwarczone larwy stają się płodnymi samcami i samicami, gdzie podczas lotu godowego dochodzi między nimi do kopulacji i zapłodnienia. Samce i robotnice giną z chłodu i głodu. Cały cykl powtarza się wiosną.